با تقدیم احترمات به شهدای تاریخ و شهدای که راه زنده گی کردن را بما آموختاند و اما افسوس و صد افسوس که برای یاد دادن چگونگی کردن زنده گی بما بهای آن را به قیمت جان های شان تمام شد و این راه استواری ان بزرگوارن را به تاریخ به نمایش خواهد گذاشت.

افشار با مهر تائید گذاشتن بر ان اینکه باید خط بطلان بر اینهمه خیانت کاری بنهیم گذاشت به راستی به ما اموختاند که راه فداکاری سخت راه شجاعانه و حقیقت یابی ر ا میخواهد بر علاوه ان نقطه مهم را هم به ما می آموزاند که با به یاد داشتن عصر افشار و عصر خونین قدرت طلبی نا بهنجار استبدادیسم تا به فرداهای دیگری بیدار بود و عصر های تاریخ را به چالش بکشانیم. اما این کار ، کار هر کسی نیست این کار شجاعت بزرگ اندیشان صحنه مرگ میباشد و با داشتن چنین ویژه گیها میتوان عصر خونین افشار را به گوش جهانیان و انهایکه نمیخواهند این صدا را بشنوند بشنوانیم.
ما برای چنین که به اندیشه های ناب بزرگ نیاز داریم چون اندیشه های شخصیت های که هرگز از اندیشه های استبدادیسم ترس و هراس ر دل ندارد و شجاعانه تمام اهدافش را واپس مینهد تا باشد که تاریخ به باد فراموشی سپرده نشود.
ما برای این کار به یک فیض محمد کاتب نیاز داریم که شجاعت و بصیرت و از خود گذشتگی لازم است تا زخم افشار را به تمام جهانیان روایت نمایم. و خیلی بعضی ها ی دیگر همچون خالق و دیگریها.......

امروز تاریخ با عصر استبدادیسم خوب میداند که چگونه ورق بخورد و چگونه سرنوشت ملت هارا تعیین نماید و ما با این عصر همگام با تاریخ قدم های استوار خواهیم گذاشت چون این راه هست که دیگه با داشتن ان سرنوشت دیگری را ورق خواهیم زد.

افشار با تمام سکوتش در مرزهای باور ها تا ان سرحدات غیر باور ها رخنه کرد و خون تمام ریشه های فاسد را به جویبار ها هدیه داد و تازه هم این سر کار و اغاز کار هست که با گذشتاندن نامش به صحیفه تاریخ اینهمه گذشته های دور و نزدیگ را به اندیشه ها و باورهای خام استبدادیسم خیانت گر جا داده است تا باشد که از از باورهای پوچ خیانت گران به باورهای روشنفکران و پژوهشگران عصر ارتباط رخنه نماید و این همان زمان که ما خود به باورهای خویشتن مهر تائید حق به جانبانه مینهیم و اما چرا این همه درو؟

چرا این همه دور و دور؟
نباید گذشته های غمناگ مان را به باد فراموشی میسپاریم.